Hallo, mijn naam is Albert Wester. Van harte welkom op mijn website. Ik wens u veel lees en kijkplezier. En wie weet mag ik u op een dag als klant ontmoeten.
Bouwjaar. In 1968 geboren in het hart van de Lege Geaën, hartje Fryslân, niet ver van het Sneeker Meer. Weilanden, water en lintbebouwing ontstaan op een oude kwelderwal van de vroegere Middelzee.
Eerste liefde. Toen ik zes jaar oud was mocht ik eindelijk mee om kievitseieren te zoeken, met hulp van heit lukte dat en ik bleek de eerste dat jaar van de basisschool. De rijksdaalder van meester ging mee voor de spaarpot, het ei ging ook weer mee naar huis. Meester had het immers gezien, maar ik kon er nog geen afstand van doen. Dat leerde ik daarna van mem, die mij thuisgekomen uitlegde dat ik mijn ei aan meester had moeten geven. Oeps, en er zat intussen ook een scheur in het tere eitje, even later had mem het daarom gebakken en kreeg ik het letterlijk op mijn boterham. Meester kreeg zijn ei alsnog toen ik in de laatste klas nog een keer eerste was van school. Slechts twee dagen na het eerste provinciale ei en derde van de gemeente. De vrouw van de burgemeester om halfacht in de ochtend voor niets uit bed gebeld, dat ging toen nog zo.
Het jaar erop vond ik helemaal zelf met heit een broedsje, vier eieren in een nest, wat was hij trots. De jaren erna ben ik de tel kwijtgeraakt. Naast zoeken ging ik ook mee beschermen na de sluitingsdatum, prachtig om in de natuur bezig te zijn en te helpen de weidevogels te beschermen tegen alle werkzaamheden van de boer. Samen met een maat hebben we destijds de jeugdvogelwacht Raerderhim opgericht. Tot op de dag van vandaag ben ik jaarlijks druk met beschermen, zoeken en rapen mag al lang niet meer. In 1999 kwam op 9 maart een jongensdroom uit, het eerste ei van de provincie Fryslân. Uiteraard mocht deze keer Ed Nijpels, de kersverse commissaris van de Koningin, zijn eerste kievitsei houden.
Bron: Foto LC 10 maart 1999
Tweede liefde. Na het voorjaar mag je vanaf juni sportvissen op roofvis. Van jongs af aan vanaf juli vooral op snoek. De andere roofvissen waren een welkome bijvangst. Na het verbod op de levende aasvis moest ik opnieuw leren vissen met kunstaas op de rovers. In het begin geen groot succes, heit en pake, mijn leermeesters waren er ook niet mee bekend. Maar na de nodige keren “ blanken ” en enkele toevallige succesjes besloot ik mij er echt in te gaan verdiepen. Zelfstudie en doorzetten, internet bestond nog niet, althans niet voor mij. En investeren in de juiste spullen, na het lezen van “ Op snoek met Bertus Rozemeijer” ontstond er inzicht en lag er bij de eerste sessie met de nieuwe spullen binnen 10 minuten een mooie snoek op de kant.
Enkele jaren later ben ik begonnen om ook op mijn eigen, achteraf unieke wijze, kunstaasjes voor snoek te maken. Een nieuwe hobby binnen de hobby. Veel te leuk om zelf uit te vinden hoe dat het beste zou kunnen zonder schroefoogjes te gebruiken. De zelf bedachte en unieke bouwwijze bevalt echter nog steeds zo goed dat die sindsdien niet meer gewijzigd is.
Tekst en uitleg tijdens een SNB manifestatie in Huizen
Derde liefde. Vanaf mijn 14 de jaar ben ik scheepjes in flessen gaan bouwen. Een mooie hobby voor lange winteravonden of tijdens onwerkbaar weer buiten. Een vriendin van mijn moeder dacht een scheepje in de fles te hebben gekocht. Het bleek een bouwdoos compleet met fles en plastic onderdelen, bouwbeschrijving en lijm, garen enz. Of ik dat voor haar in elkaar wilde zetten? Geen probleem, drie dagen later was het gefikst. Nu wist ik hoe het werkte en ging ik zelf aan de slag. Met een aardappelschilmes, een stopnaald en schaar als belangrijkste gereedschappen. De flessen waren yochurtflessen, ik zocht de knapste uit. De hals was lekkker ruim, vandaar mijn keuze. Iets later ontdekte ik in de bibliotheek het boek van Jack Needham. Nu ging het in een stroomversnelling en al snel begon ik mijn eigen methodes te ontwikkelen. Bij een hobbybeurs in de plaatselijke sporthal attendeerde een mevrouw mij op het bestaan van de Nederlandse Vereniging van Scheepjes in Flessen. Ze gaf mij een 070 telefoonnummer en ik moest vragen naar mijneer Bob de Jongste. Die was zeer verguld dat een nieuw lid eens niet met pensioen was. Het was 1986 en ik kon de tweede bijeenkomst na de oprichting in 1985 bijwonen in Dordrecht. Een grote eer was het dat mijn model van het statenjacht Friso (nu in flessenscheepjesmuseum Enkhuizen te zien) in een vitrine naast het oudste flessenscheepje van Nederland (maritiem museum Prins Hendrik) mocht staan. De rest was gewoon uitgestald op tafels. Het zal een eis van het museum en de verzekering zijn geweest. Intussen is deze liefhebberij uitgegroeid naar scheepsmodelbouw op schaal in flessen.
Vierde liefde. Het was dan ook logisch met de natuurhobby's dat ik na de middelbare school naar de bosbouwschool in Velp ben gegaan omdat ik later het liefst in het natuurbeheer wilde werken. Een speciale opleiding daarvoor was er nog niet. Advies van TBO's gevraagd leverde op dat ik bosbouw moest gaan doen. Zo werd ik opgeleid tot bosbouwer, hoewel ik in het laatste jaar alleen de verplichte vakken had gekozen en verder alle vakken die ook maar iets met natuurbeheer te maken hadden.
Vijfde liefde. Natuurfotografie is vanaf 1992 een steeds belangrijker tijdsbesteding voor mij geworden. Een excuus om ook in de vrije tijd letterlijk in de natuur te liggen, varen of zitten en in de avonduren mensen er door middel van presentaties over te mogen vertellen.
Zesde liefde Verder fascineerde taxidermie, het prepareren of opzetten van dieren mij al van jongs af aan. Een flinke collectie is in de loop der tijd ontstaan. Als het preparaat niet was afgewerkt naar mijn zin (snavels en poten niet geairbrusht) ging ik het zelf maar doen. Ook de houding iets bijstellen naar mijn smaak en het postament verfraaien draaide ik mijn hand niet voor om.
De bakens verzet. Na 31 jaar werkzaam te zijn geweest in het natuurbeheer werd het tijd om de bakens te verzetten. Ik heb na dat besluit de opleiding prepareren van vogels en kleine zoogdieren gevolgd bij Bos en Fauna te Schaarsbergen, om mij te bekwamen in de fijne kneepjes van dit prachtige vak. En nu ook te leren hoe het villen en conserveren van de huiden gedaan kan worden. Gevestigd op het terrein van de voormalige bosbouwpraktijkschool waar ik in 1988 vanuit de bosbouwschool de nodige praktijktijd heb doorgebracht. Zeer bekend terrein dus, de cirkel is bijna rond. Ik kan in dit vak mijn andere in de loop der jaren opgedane vaardigheden en ervaring en kennis benutten. Vanaf 8 augustus 2022 is Treblatem nu een feit. Metalbert.... Linksom of rechtsom,genieten van natuur. En meer.... Kijken naar uw opgezette dier of scheepsmodel in de fles? Of lekker actief bezig zijn in de natuur op een visdag of workshop natuurfotografie. Of ontspannen in de bed and breakfast. Ik help u graag verder op weg, u bent bij mij van harte welkom.
